Na het vertrek van Jeff Loomis en Van Williams uit Nevermore ligt het voortbestaan van de band niet langer voor de hand. Zeker sinds Sanctuary (band waar Nevermore uit voortkomt) weer bijeen is en de officiële website nergens meer te vinden is, lijkt het laatste uur voor de band al enige tijd geleden geslagen te zijn. Gelukkig heeft Nevermore een aardige collectie topmuziek achtergelaten, waarvan het album Dreaming Neon Black mijn absolute favoriet is.
1. Ophidian
2. Beyond Within
3. The Death of Passion
4. I Am the Dog
5. Dreaming Neon Black
6. Deconstruction
7. The Fault of the Flesh
8. The Lotus Eaters
9. Poison Godmachine
10. All Play Dead
11. Cenotaph
12. No More Will
13. Forever
Onder andere hier verkrijgbaar: http://www.freerecordshop.nl/muziek/dreaming-neon-black-nevermore-5051099719125
Dreaming Neon Black is een conceptalbum en gaat dus over één en hetzelfde verhaal. En wat voor verhaal. Voor wie er niet bekend mee is, Dreaming Neon Black gaat over de ex van Warrel Dane. Deze ex is langzaam maar zeker betrokken geraakt bij een sekte en uiteindelijk weggegaan om nooit meer terug te komen. Dat geeft teksten als 'She never would betray the world I never saw' en 'I never knew what changed you, did they paint your dreams in pale shades?' toch net dat beetje extra lading.
Dat dit voor Warrel een heel persoonlijk album is, is duidelijk te horen aan zijn vocalen. Sterk en divers als altijd, maar wat je vooral hoort is de wanhoop van het verliezen van zijn geliefde. Door de emotie kraakt zijn stem af en toe, wat geen blijk van onkunde is, maar juist een eigenschap van een geweldige vocalist. De muziek versterkt de wanhoop en emotie perfect. Dit album heeft zowel harde als rustige akoestische gitaren, allen prima geproportioneerd om tot het beste resultaat te komen. Gezegd dient te worden dat Jeff Loomis niet alleen een meesterlijk shredder is, maar op dit album ook laat horen verstand te hebben van melodie en emotie. Tuurlijk, hij shred als geen ander op dit album, maar bij solo's houdt hij zich af en toe in om de muziek te laten spreken. Niet kiezen voor een onnavolgbare shred, maar een technisch iets makkelijkere, zoveel gevoeligere solo, dat toont ware klasse in een gitarist.
Ik zou een paar nummers uit kunnen lichten, probleem is dat dit echter vrijwel onmogelijk is. Echt alle nummers op dit album zijn goed, van het rustige 'Dreamin Neon Black' tot het harde 'Beyond Within', ze zijn allemaal zo geschreven dat ze in je hoofd blijven zitten. Het is duister, het is emotioneel, het is zo perfect uitgevoerd. Dit album kent geen hoogtepunten in de zin dat er enkel hoogtepunten opstaan. Wellicht het beste album uit mijn gehele collectie. Zeker een luisterbeurt waard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten