Cannibal Corpse - Torture

Na woensdag is het wel weer eens tijd voor een band die echt op deze blog thuishoort: Cannibal Corpse! Althans, ze zullen toch niet een drastische stijlwisseling doorgevoerd hebben? Helaas wel, Corpsegrinder had geen zin meer in alle bloed en gore en heeft Webster opgedragen nu eens wat smooth jazz te schrijven. Om een onverklaarbare reden was de rest van de band het hier totaal mee eens en zo levert de voormalig Death Metalband een plaat af vol met jazzy baslijnen, polyritmische drumpartijen, bluesy solo's en een (zeker niet onverdienstelijke!) clean praatzingende Corpsegrinder. Heel anders dan de albumtitel 'Torture', de albumart en de tracktitels doen vermoeden, maar wel zo verfrissend!

1. Demented Aggression
2. Sarcophagic Frenzy
3. Scourge of Iron
4. Encased in Concrete
5. As Deep As the Knife Will Go
6. Intestinal Crank
7. Followed Home Then Killed
8. The Strangulation Chair
9. Caged... Contorted
10. Crucifier Avenged
11. Rabid
12. Torn Through

Hier verkrijgbaar: http://www.freerecordshop.nl/muziek/torture-cannibal-corpse-0039841508024

Voor de duidelijkheid, bovenstaande alinea berust niet op de waarheid. Cannibal Corpse zorgt al jaren voor dezelfde kwaliteit en je weet dan ook altijd wat je aan ze hebt op muzikaal gebied. Om maar met de deur in huis te vallen, Torture is hier geen uitzondering op. Het ene album zal je echter beter liggen dan het andere (persoonlijk hield ik niet zo van KILL, maar des te meer van The Wretched Spawn), dus vandaar dat een review wel op zijn plaats is.

Het eerste wat opvalt aan het album, is dat Cannibal Corpse teruggrijpt naar de periode van TWS en KILL qua bruutheid. De nummers zijn weer lekker death metal en minder uitgestreken en afgevlakt dan op Evisceration Plague. De overall mix zit prima in elkaar, alle ellementen zijn goed afzonderlijk te horen, maar klinken bovenal in het geheel goed zwaar. Alle muzikanten zijn in topvorm, Paul Mazurkiewicz drumt lekker, Pat O'Brien laat weer onnavolgbare solo's en riffjes horen, Corpsegrinder klinkt gutteraler dan ooit en Alex Webster is zoals altijd een baas op bas.

Bij de eerste klanken van opener 'Demented Aggression' horen we al dat we hier te maken hebben met Cannibal Corpse. Het klinkt als vanouds, de snelheid, goede vocals en dikke gitaren maken dit een perfect nummer om mee te openen.

Na het abrupte einde van het eerste nummer zet 'Sarcophagic Frenzy' in. Wederom een nummer met een flink tempo en verrassende groovy breaks. Enige minpuntje is wellicht dat er tegen het einde een melodische solo inzit. Een prima solo an sich, maar persoonlijk vind ik het niet passen bij het nummer, of de Cannibal Corpse-sound in zijn geheel wat dat betreft.

'Scourge of Iron' begint met een melodeath achtige palm muted intro. Cannibal Corpse is dan wel Cannibal Corpse, maar dat wil niet zeggen dat ze niet enigszins mogen experimenteren, toch? Wat mij betreft mogen ze dat doen, zeker als er zich na de intro een midtempo groovy Death Metalnummer ontvouwt. Misschien een vreemde eend in de bijt, maar zeker lekker. Een nummer waarop Corpsegrinder maar weer eens bewijst over indrukwekkend diepe vocalen te beschikken.

Wat volgt is hét nummer om los op te gaan, 'Encased in Concrete'. Het deed mij qua snelheid een beetje denken aan 'Frantic Disembowelment', maar dan "toegankelijker" om op los te gaan. Zeker een nummer om live te spelen (dus als je meeleest, Webster).

'As Deep As the Knife Will Go' is net zo leuk als de titel doet vermoeden. Enige negatieve wat ik hieraan heb op te merken is: 'Corpsegrinder, wtf is er gebeurt met je screams?'

Een ouderwetse Cannibalkraker volgt met 'Intestinal Crank'. Hiermee bedoel ik dat de herkenbare tegen het dissonante aanhangende harmoniën veelvuldig aanwezig zijn in dit nummer. Wederom Corpsegrinder, waar zijn je screams?

Tsja, je krijgt wat je verwacht, dus ik zal de rest van de nummers niet apart noemen. Wel eervolle vermeldingen voor 'The Strangulation Chair' waarin we een ouderwets onverwachte (misplaatste?) bassolo horen, 'Caged... Contorted' gewoon omdat het een bruut nummer is met geweldige diepe grunts en waardig afsluiter 'Torn Through', die me alleen maar naar meer doet verlangen.

Cannibal Corpse, je houdt ervan of je haat het, daar zal deze cd weinig aan veranderen. Daarom is het lastig om Torture een aanrader te noemen. Tuurlijk, voor de fans is het zeker een aanrader, maar de haters kunnen deze cd, net als alle andere uit Cannibal Corpes repertoire, beter links laten liggen (goed verhaal...). Ik vind het alleen zo jammer dat Corpsegrinder zijn scream kwijt is, of dat in ieder geval kwijt was tijdens de opnames. Sommige uithalen worden nu laag gepakt wat echt superbruut is, maar mijn gevoel zegt dat daar eigenlijk een scream hoort. Op nummers als 'As Deep As the Knife Will Go' en 'Intestinal Crank' probeert hij het wel, maar met matig resultaat. In andere nummers komen er soms screams voorbij op de achtergrond, gemixt met grunt. Een mogelijkheid, maar geen oplossing. Ik hoop (voor hem) dat het alleen tijdens de opnames was, want hij heeft echt een geweldige scream in huis, zoals hij bijvoorbeeld op 'The Time to Kill is Now' direct laat horen. Hoe dan ook, een absolute must buy!! (Voor de liefhebber)