Bij een band met een niet bijster originele naam als Necromicon moet je altijd eerst uitleggen over welke band je het nou eigenlijk hebt. Het gaat hier om het Duitse Necronomicon, een band die sinds 1983 actief is in de thrash metalscene. Mid jaren 90 waren ze even uit beeld, maar met hun comebackalbum Construction of Evil uit 2004 kwam de hartslag weer op gang. Met Invictus openen de Duitsers een nieuw hoofdstuk in hun Boek der Schaduw. Invictus brengt thrash metal zoals je het verwacht, snelle riffs, agressief gitaarspel en herkenbare trash-vocalen die soms hangen tussen clean en grunt. Verder schuwen de Duitsers ook voorzichtige uitstapjes naar de heavy metal niet. Herkenbare thrash, maar daardoor wellicht minder herkenbaar als Necronomicon.
1. Invictus
2. Unleashed
3. Bloody Bastard
4. Thoughts Running Free
5. Unconquered
6. Upon Black Wings
7. Face to the Wall
8. Pandoras Box
9. Before the Curtain Falls
10. Possessed By Evil
Hier verkrijgbaar: http://www.freerecordshop.nl/muziek/invictus-necronomicon-4028466107534
Laat ik vooropstellen dat Invictus klinkt zoals het hoort te klinken. Een goede productie waarbij ieder element van de muziek zijn eigen plek heeft gekregen en hierdoor goed hoorbaar is. Daarnaast zijn alle nummers stuk voor stuk goed opgebouwde thrash-nummers, waarbij met name de mid-temponummers Face to the Wall en Before the Curtain Fallser voor mij uitspringen. Deze nummers zijn tevens de hoogtepunten van het album, omdat zij het meest een eigen gezicht hebben. In de intro van Face to the Wall horen we bijvoorbeeld een klokkenspel dat enkele accenten aangeeft, een kleine toevoeging met een grootse uitwerking. Before the Curtain Falls laat op zijn beurt weer strijkers horen, wat het geheel meer emotie meegeeft. Tel daar een prachtige melodische solo bij op en je hebt een topnummer. De overige nummers zijn zeker niet slecht, maar zouden zo afkomstig kunnen zijn van een willekeurige andere thrash metalband.
Necronomicon is een prima thrash metalband en ze hebben met Invictus een prima plaat afgeleverd, met Face to the Wall en Before the Curtain Falls als duidelijke uitschieters. Het grootste probleem is dat de nummers nogal inwisselbaar zijn. De heren weten hun stempel niet te drukken op de muziek, waardoor ze hun bandnaam eer aandoen. Leuk, maar niet bijster origineel.
(Via http://www.ragherrie.com/cd-recensie/necronomicon-invictus/)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten